۸ ضرورت زندگی که شما را ۶ سال جوان‌تر می‌کند
تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۷۹۹۹۹
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از راهنماتو، نتیجه یک مطالعه که قرار است در جلسه علمی سال ۲۰۲۳ انجمن قلب آمریکا ـ مابین ۱۱ تا ۱۳نوامبر در فیلادلفیا ـ ارائه شود، گزارش می‌دهد که برخورداری از سلامت بالای قلبی-عروقی که با پایبندی به فهرست ۸ ضرورت زندگیِ این انجمن تعریف می‌شود، می‌تواند میانگین سن زیستی افراد را ۶ سال کاهش دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برطبق این مطالعه که نیاز به داوری دارد، این فهرست می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی و بیماری‌های مرتبط با سن را نیز کاهش دهد.
فهرست ۸ ضرورت زندگی شامل موارد زیر است:
خواب کافی
پرهیز از کشیدن سیگار
اشتغال منظم به فعالیت بدنی
خوردن غذاهای سالم
حفظ وزن سالم
برخورداری از سطوح سالم قند و کلسترول خون
نگه‌داری فشار خون در طیف طبیعی
محققان ارتباط بین سلامت قلبی-عروقی را با میزانی که مردم به اجرای فهرست ۸ضرورت زندگی پایبند بودند، بررسی کردند. آنها میزان پایبندی افراد به این فهرست را بر اساس امتیازی که کسب کرده بودند در سه طبقه برخورداری بالا، متوسط و پایین از سلامت قلبی-عروقی دسته‌بندی کردند.
تیم تحقیقاتی همچنین سن زیستی افراد را با محاسبه سن فنوتیپ افراد اندازه‌گیری کرد. سن فنوتیپ بر اساس سن شناسنامه‌ای به علاوه نتایج ۹آزمایش خون که برای اندازه‌گیری میزان متابولیسم، التهاب و عملکرد اندام‌های داخلی تجویز می‌شود، تعیین می‌شود.
محققان برای آنکه سرعت سن فنوتیپ افراد را تعیین کنند، تفاوت بین سن شناسنامه‌ای و سن فنوتیپی آنها را محاسبه کردند تا ببینند که آیا آنها نسبت به سن شناسنامه‌ای‌شان در حال سریع یا کندتر پیرشدن هستند.
تحقیق انجام شده روی ۶۵۰۰نفر نشان داد افرادی که از سلامت قلبی-عروقی بهتری برخوردار بودند، به لحاظ فیزیولوژیکی جوان‌تر از سن شناسنامه‌ای بودند. به‌طور میانگین سن شناسنامه‌ای آنها ۴۱سال اما سن زیستی‌شان ۳۶سال بود.
در نقطه مقابل کسانی که سلامتی قلبی-عروقی پایینی داشتند، خیلی سریع‌تر از هم‌سن‌وسال‌های‌شان در حال پیر شدن بودند. این افراد میانگین سنی ۵۳سال داشتند اما سن زیستی‌شان ۵۷سال بود.
سن زیستی چیست؟
موشه سزیاف، متخصص ژنتیک، می‌گوید: «سن زیستی دربرگیرنده چندین تغییر فیزیولوژیکی است که با رشد افراد رخ می‌دهد.»
او می‌گوید تحقیقات فعلی نشان می‌دهند که این تغییرات عمدتا تحت تأثیر تغییرات مرتبط با سن که روی عملکرد ژن اثر می‌گذارد، رخ می‌دهد. این تغییرات روی عملکرد سیستم ایمنی، متابولیسم، سیستم قلبی-عروقی و مغز اثر می‌گذارد و می‌تواند اثرات نامطلوبی روی سلامتی داشته باشد.
او توضیح می‌دهد: «مطالعات اخیر بین این تغییرات و تغییرات اپی‌ژنتیک، به خصوص تغییرات متیل‌دار شدنِ دی.ان.ای که به سن مرتبط است، ارتباطی قوی کشف کرده است. متیل‌دار شدنِ دی.ان.ای مستلزم علائم شیمیایی روی مکان‌های خاصی روی دی.ان.ای است که عملکرد ژن‌ها را تنظیم می‌کنند.»
سزیاف می‌گوید دگرگونی روی توزیع این علائم می‌تواند روی عملکرد ژن‌ها اثر بگذارد که این خودش روی فیزیولوژی اندام‌های داخلی اثر می‌گذارد.
او تأکید می‌کند که فرایند تغییر متیل‌دار شدنِ دی.ان.ای اغلب به نام «ساعت اپی‌ژنتیک» شناخته می‌شود. درحالیکه طول عمر یک شخص معمولی در حدود ۱۰۰سال است، اما افراد با طول سن‌های متنوعی وجود دارند.
«این ساعت در مقایسه با سن شناسنامه‌ای انعکاس بهتری از وضعیت سلامتی ماست.»
«سرعتی که این ساعت به جلو می‌رود تا حد زیادی به ما به ارث می‌رسد اما اکنون بیش‌ازپیش مشخص شده که سبک زندگی، عوامل محیطی و تأثیرات اجتماعی روی سرعت پیر شدن ما اثرگذار است.»
چطور سن زیستی را کند کنیم؟
سزیاف می‌گوید: «این باور وجود دارد که عادت‌های فهرست ۸ ضرورت زندگی می‌توانند روی برنامه‌ریزی ژنتیکی ما، احتمالا از طریق مکانیزم‌های اپی‌ژنتیک، اثر بگذارند. این عادات با مدارهای تنظیم‌کننده‌ای که با سن تغییر می‌کنند، تعامل برقرار می‌کنند و سیگنال‌های حیاتی‌ای ارسال می‌کنند که می‌تواند برنامه‌های اپی‌ژنتیک را برای یک وضعیت جوان‌تر مجددا تنظیم کند.»
او تأکید می‌کند که شواهد زیادی نشان می‌دهند که عوامل سبک زندگی شامل رژیم غذایی، خواب و ورزش می‌توانند برنامه‌های اپی‌ژنتیکی ما را تعدیل کنند. اما هنوز دقیقا مشخص نیست که چه مکانیزمی باعث می‌شود که این عادت‌ها روی متیل‌دار شدنِ دی.ان.ای و سایر فرایندهای اپی‌ژنتیکی اثر بگذارند.
این نوع خوابیدن موجب طولانی‌تر شدن عمر می‌شود ۹ راز موفقیت آدم‌های تاثیرگذار و فرهیخته کد خبر 806903 برچسب‌ها سلامت سن و سال و عمر خبر مهم تغذیه سالممنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سلامت سن و سال و عمر خبر مهم تغذیه سالم سن شناسنامه ای ۸ ضرورت زندگی اپی ژنتیک قلبی عروقی سن زیستی فهرست ۸
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۷۹۹۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی از معلمی در مناطق محروم؛ از زندگی در کانکس تا حسرت نیاموخته‌ها
معلمانی که سال‌های ابتدای خدمت را در مناطق محروم تدریس می‌کنند، خاطرات تلخ و شیرینی با خود به همراه دارند و از شرایط دشواری میگویند که به گفته خود آنها به ارتقای شغلی و ارتباط بهترشان با دانش‌آموزان منجر شده است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، معلمان جوان بجنوردی از سال‌های ابتدایی تدریسشان میگویند؛ سختی‌هایی که تحمل کردند و چالش‌های معلمی که با تصوراتشان از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
آنها از این میگویند که روزگار معلمی در واقعیت با آنچه در فیلم‌ها و ذهن‌ها می‌گذرد متفاوت است؛ واقعیت توأمان با زندگی در کانکس و نداشتن کمترین امکانات رفاهی در دورترین نقاط روستایی، واقعیتی که معلمان جوان تجربه می‌کنند حس غریبی است، دورماندن از خانه و خانواده و زندگی کیلومترها دورتر از شهر با مردمانی که سبک زندگی‌شان متفاوت است.
معلمان گاهی با دانش‌آموزانی مواجه می‌شوند که اختلالات یادگیری دارند یا از مشکلات جسمی رنج می‌برند که این زحمت کار را برای آنها دوچندان می‌کند، حتی گاهی مجبور می‌شوند که یک مطلب را با صبر و حوصله بارها توضیح دهند.
به مناسبت روز معلم به سراغ یک زوج معلم جوان و دو معلم دیگر که سال‌های نخست خدمتشان را می‌گذارنند رفتیم. سیدامین حسینی و آیدا حسن‌پور، یک زوج جوان که هر دو با مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی، آموزگار مقطع ابتدایی هستند از خاطرات خود با دانش‌آموزان و یکدیگر میگویند.
سیدامین و آیدا شش سال است که در کسوت شریف معلمی مشغول به خدمت هستند، آنها از اینکه هر دو آموزگار هستند حس رضایت و خوشبختی می‌کنند؛ ساعت‌ها با یکدیگر می‌نشینند و در مورد روش تدریس‌های نوین و مسائل آموزشی به بحث و تبادل نظر می‌پردازند. هر دوی آنها دیگری را همچون استادی می‌پندارد که می‌توانند بسیاری از مهارت‌های کاربردی تدریس را از او بیاموزند.
سید امین در دوران دانشگاه معلمی را شغلی طاقت‌فرسا تصور می‌کرده است و آیدا، همسرش نیز آن را لذت‌بخش، توامان با دلهره و نگرانی می‌دانست تا اینکه به مدرسه رفتند و به سبب ارتباط سازنده‌ای که با بچه‌ها پیدا کردند اوقاتی که در محل کار می‌گذرانند برایشان لذت‌بخش شده است، اکنون دیگر معلمی را نه دلهره‌آور بلکه پر از حس خوب و پرطراوت توصیف می‌کنند.
سیدامین از سال‌های ابتدایی خدمتش می گوید، در سال اول خدمتم، پایه ششم را تدریس می‌کردم و کلاس‌هایی که برای دانش‌آموزان می‌گذاشتم تا در آزمون‌های تیزهوشان قبول شوند به ثمر رسید و تعداد زیادی از دانش‌آموزانم با وجود اینکه در منطقه محروم بودند توانستند به مدرسه تیزهوشان راه یابند؛ دیدن موفقیت‌های آنها و قبول‌شدنشان در مدارس خوب، شیرین‌ترین لحظات را برایم رقم زد.
او مشکلات خانوادگی، روحی و جسمی دانش‌آموزان که گاهی اوقات باعث می‌شود تا از توجه اصلی به درس خواندن باز بمانند را بزرگترین چالش و مسئله خود در طول دوران خدمتش می‌داند.
سیدامین و آیدا هر دو بر این باور هستند که از دوران دانشجویی خود بهتر می‌توانستند استفاده کنند تا امروزه مهارت و تسلط بیشتری داشتند. سید امین می‌گوید: اگر به گذشته و دوران دانشجویی بازگردم تلاش می‌کنم که روش تدریس‌های نوین را به خوبی یاد بگیرم و از تمام اساتید ممتاز آموزشی دانشگاه بهره ببرم تا بتوانم در کارم موفق‌تر باشم.
آیدا حسن‌پور نیز درباره دانشجویی‌اش صحبت‌هایی دارد، او عنوان می‌کند: اگر به دوران دانشجویی برمی‌گشتم تمام سعی‌ام را می‌گذاشتم تا مطالب علمی و آموزشی ویژه معلمی را با نهایت دقت و جزئیات مطالعه و بررسی کنم تا کیفیت کار بالاتری داشته باشم.
آنها محیط مدرسه را اینگونه توصیف می‌کنند؛ ما معلم‌ها در محیط آموزشی و مدرسه رابطه صمیمانه‌ای با یکدیگر داریم و من سعی می‌کنم مانند یک شاگرد از تجربیات معلم‌های باسابقه نهایت استفاده را ببرم تا بتوانم از راهی که آنها رفته‌اند درس بگیرم و کیفیت آموزشی کلاسم را بالاتر ببرم.
همسر سیدامین از سال‌های ابتدایی خدمتش می‌گوید و ادامه می‌دهد: از همان دوران دانشجویی حس خوب و امیدوارانه‌ای نسبت به معلمی داشتم و روزشماری می‌کردم تا کارم را شروع کنم و بیشتر وقتم را با بچه‌ها بگذرانم.
درک متقابل؛ بهترین ویژگی زوج معلماو می گوید: قطعاً شیرین‌ترین لحظه برای هر معلم زمانی است که دانش‌آموزانش یک مطلب درسی و تربیتی را یاد بگیرند و والدین و خود بچه‌ها از معلم رضایت داشته باشند. در سال‌های اولیه خدمتم با دانش‌آموزانی مواجه شدم که اختلالاتی در حوزه یادگیری داشتند و این سختی کارم را دو برابر می‌کرد، مجبور می‌شدم بعضی مطالب را بارها توضیح دهم.
آیدا و سیدامین یکی از قوت قلب‌هایی که انگیزه و علاقه‌شان برای معلمی را بیشتر می‌کند را برخورد و احترام ویژه‌ای که اهالی و کادر اداری محل خدمت برای معلمان قائل هستند، می‌دانند.
خانم معلم جوان درباره همسرش می‌گوید: یکی از ایده‌آل های زندگی من این بود که همسرم نیز مثل خودم معلم باشد تا درک متقابلمان نسبت به یکدیگر بیشتر باشد که به ثمر رسید و اکنون همواره در فرایند تدریس با یکدیگر همکاری و همدلی داریم که همین موضوع باعث افزایش کیفیت کار و زندگی‌مان شده است.
به سراغ جوان دیگری می رویم که در حرفه دبیری تازه کار است؛ محمدحسین گریوانی آموزگار مقطع ابتدایی که دو سال است در کسوت معلمی به دانش‌آموزان خدمت می‌کند. وی در خصوص اولین روزهای معلمی‌اش می‌گوید: آنچه در دوران دانشجویی از سال اول معلمی‌ام تصور می‌کردم بسیار متفاوت با واقعیت بود؛ اولین ابلاغ تدریسم را که گرفتم متوجه شدم باید به روستای کاریز بروم که فاصله خیلی زیادی تا بجنورد دارد و این لحظه‌ای مرا به فکر فروبرد که چگونه سختی‌های آن را تحمل کنم.
محمدحسین وقتی برای تدریس به روستا رفت متوجه می‌شود که با این فاصله دور نمی‌تواند هر روز رفت‌وآمد کند و مجبور می‌شود روزهایی که کلاس دارد را در روستا بماند؛ روستایی که با مردم و طبیعتش غریبه است تا اینکه به تدریج با دانش‌آموزانش ارتباطی دوستانه می‌گیرد.
زندگی در روستایی دورافتاده برای او که فقط یک سال از ازدواجش گذشته بود حس دلتنگی شدیدی داشت؛ این دلتنگی زمانی بیشتر شد که پسرش هم به دنیا آمد و او مجبور بود دوری فرزند و همسرش را تحمل کند؛ او می‌گوید: لحظه‌هایی به شدت حس دلتنگی و غربت احساس می‌کردم.
او ادامه می دهد: تصور یک نومعلم از سال اول خدمت این است که برخوردی گرم و صمیمی با او داشته‌باشند، چراکه سال اول تدریسش است اما خب برای مردم روستا اینگونه نیست و نومعلم‌ها برایشان مثل تمام معلم‌هایی هستند که سالیان سال آمده‌اند و رفته‌اند.
زندگی در روستایی دورافتاده برای او که فقط یک سال از ازدواجش گذشته بود حس دلتنگی شدیدی داشت؛ این دلتنگی زمانی بیشتر شد که پسرش هم به دنیا آمد و او مجبور بود دوری فرزند و همسرش را تحمل کند؛ او می‌گوید: لحظه‌هایی به شدت حس دلتنگی و غربت احساس می‌کردم.
محمدحسین اولین سال از خدمتش، معلم کلاس دوم شد؛ کلاسی که حتی با حروف الفبا هم آشنایی نداشتند و او مشتاقانه به آنها درس می‌داد، گریوانی تماشای فرایند باسواد شدن دانش‌آموزانش را شیرین‌ترین لحظات کاری خود می‌داند و ادامه می‌دهد: آنجا بود که حس ارزشمندی و موثر بودن کردم، حسی که تا آن موقع هیچ‌وقت نتوانسته بودم تجربه کنم.
وی عاشقانه معلمی را دوست دارد و عشقش به دانش‌آموزان را اینگونه توصیف می‌کند؛ از زمانی که معلمی را شروع کرده‌ام و لذت حضور در بین بچه‌ها را چشیده‌ام؛ یکی از اصلی‌ترین رویاهایم این است که بتوانم به نحوی با دوربین یا چیز دیگری لحظات و خاطرات خوب کلاسم را ثبت کنم.
محمد حسین تصریح می‌کند: گاهی اوقات بچه‌ها حرف‌هایی می‌زنند و با همان حالات کودکانه خود صحنه‌های بانمکی را رقم می‌زنند که حتی قابلیت ساختن یک فیلم کمدی را هم دارد.
احمد فرامرزی، یکی دیگر از معلمان جوان بجنوردی است. او خود را افسر سپاه تعلیم و تربیت می‌داند؛ همان تعبیری که مقام معظم رهبری برای معلمان ایران به کار بردند. وی می‌گوید: تصور بسیاری از مردم نسبت به معلمان این است که در یک مدرسه خوب و با امکانات تدریس می‌کنند و کارشان فوق‌العاده آسان است، در صورتی که این تصور درست و مطابق با واقعیت نیست.
اما او تجربه خود از معلمی را اینگونه توصیف می‌کند که گاهی اوقات ممکن است یک معلم در نقاطی خدمت کند که کمترین امکانات رفاهی مثل آب و برق در آنجا نباشد یا اینکه مجبور باشد چند پایه تحصیلی را به صورت همزمان تدریس کند و حتی در کانکس زندگی کند.
یکی از کارهایی که این معلم جوان قبل از شروع به کار انجام داده و خیلی به او کمک کرده است این بود که به همراه خانواده به منطقه محل خدمت خودش می‌رود و شرایط آنجا را از نزدیک می‌بیند؛ همین باعث می‌شود تا خود را برای شرایط سخت آنجا آماده کند و با آن وفق بدهد.
او از خاطرات زندگی در روستا می‌گوید و ادامه می‌دهد: من تنها معلمی بودم که در روستا اقامت داشتم، اهالی روستا نگاه ویژه و محبت‌آمیزی به من داشتند، از آوردن خوراکی‌های لذیذ و رنگارنگ گرفته تا مهمان‌نوازی‌های سخاوتمندانه‌ای که داشتند و همین رفتار آنها باعث دلگرمی و تقویت انگیزه می‌شد.
وی در سال اول معلمی در منطقه ترکمن‌نشین و پایه‌اول تدریس می‌کرده است که به گفته خودش دانش‌آموزان اصلاً تسلط کافی بر زبان فارسی نداشتند و این بزرگترین چالشی بود که روبه‌رو شدن با آن انرژی بسیاری را از هر معلم می‌گیرد؛ حتی او دانش‌آموزی را داشته است که فقط دو کلمه‌ی اجازه و خانه را بلد بود و باقی حرف‌هایش را به ترکمنی می‌زد.
احمد نبود امکانات و ابزارهای ضروری آموزشی و کم‌سوادی و بی‌سوادی والدین را از مهم‌ترین مسائلی می‌داند که زحمت‌های کارش را دوچندان می‌کند؛ دانش‌آموزان پایه اول نیاز دارند تا پدر یا مادر بخشی از فعالیت تدریس را برایشان انجام دهد که دانش‌آموزانش این امکان را نداشتند.
احمدفرامرزی از سال اول تدریسش دیدن قسمت‌های مختلف برنامه تلویزیونی ایران را شروع کرده بود تا روش‌تدریس دورس مهم مثل ریاضی و فارسی را در حد خوبی یاد بگیرد.
معلم‌جوان توصیه‌ای هم برای دانشجومعلمان دارد؛ او تاکید می‌کند: در پایان به تمام دانشجومعلمان و کسانی که می‌خواهند در شغل معلمی فعالیت داشته باشند توصیه می‌کنم که به منابع و کلاس‌های دانشگاهی اکتفا نکنند و در دوره‌های مختلف به دنبال کسب علم و توانایی ویژه برای معلمی باشند.
کد خبر 749556
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند